พระวจนะพระเจ้า

ชีวิตคริสเตียนจะต้องเต็มล้นด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์อยู่เสมอ เพื่อที่ชีวิตของเราจะเต็มไปด้วยพลังในการดำเนินชีวิตและการรับใช้ “ไม่ใช่ด้วยฤทธิ์ หรือ แรง กำลังของเรา แต่ด้วยฤทธิ์เดชแห่งพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้า”

ศักเคียสเป็นแบบอย่างที่ดีในพระคัมภีร์ ที่มีท่าทีแสวงหาพระเจ้า เป็นคนที่กลับใจจริงๆ และตั้งใจที่จะเดินกับพระเจ้า  ถึงแม้ว่าการที่เขาเชื่อพระเจ้านั้น

พระวิญญาณบริสุทธิ์ คือ “พระผู้ช่วย” พระวิญญาณบริสุทธิ์มีสภาพเป็นบุคคล แม้ไม่มีร่างกายเหมือนมนุษย์ แต่พระองค์ทรงมีความรู้สึก มีความรู้ มีสติปัญญา มีความสามารถในการตัดสินใจ

อธิษฐาน  พระเจ้า โปรดช่วยข้าพระองค์ให้เชื่อมกับพระองค์เมื่อข้าพระองค์แสวงหาที่จะรู้จักพระองค์และเข้าใจพระวจนะของพระองค์ 'เมื่อสิ้นสุดวาระนั้นแล้ว ตัวเราเนบูคัดเนสซาร์ก็แหงนหน้าดูฟ้าสวรรค์ และจิตใจของเราก็กลับคืนเป็นปกติ และเราก็ร้องสาธุการแด่พระผู้สูงสุดนั้น และสรรเสริญถวายพระเกียรติแด่พระองค์ผู้ดำรงอยู่เป็นนิตย์ เพราะการปกครองของพระองค์เป็นการปกครองนิรันดร์ และราชอาณาจักรของพระองค์ดำรงอยู่ทุกชั่วอายุ สำหรับพระองค์ ชาวพิภพทั้งสิ้นนับว่าไร้ค่า พระองค์ทรงทำตามชอบพระทัยท่ามกลางกองทัพแห่งสวรรค์ และท่ามกลางชาวพิภพด้วย ไม่มีผู้ใดยับยั้งพระหัตถ์ของพระองค์ได้ หรือทูลถามพระองค์ได้ว่า “ทำไมจึงทรงทำเช่นนี้?” ' ดาเนียล…

ความสำคัญของการมีจุดยืน จุดยืนจะเป็นตัวบอกว่าเราอยู่ที่ไหนและจะไปไหน ทั้งยังเป็นการแบ่งเส้นให้เห็นชัดว่าอะไรที่เราไม่ควรทำในฐานะที่เราเป็นคริสเตียน เราจึงควรเรียนรู้จักจุดยืนของคริสตชนตามคำสอนของพระเจ้าในพระคัมภีร์และประกาศจุดยืนของเราอย่างแจ่มชัด เพราะถ้าหากเราปราศจากจุดยืนในชีวิตแล้ว เราก็ไม่ต่างอะไรกับ “เกลือที่หมดรสเค็ม”  ซึ่งมีแต่จะทิ้งเสียสำหรับคนเหยียบย่ำ  ดังนั้นการมีจุดยืนจึงเป็นสิ่งสำคัญมาก 2ทธ.1.13-14 “จงประพฤติตามแบบอย่างแห่งคำสอนอันมีหลักที่ท่านได้ยินจากข้าพเจ้า ด้วยความเชื่อและความรักซึ่งมีอยู่ในพระเยซูคริสต์ จงรักษาความจริงซึ่งได้ทรงมอบไว้แก่ท่าน โดยพระวิญญาณบริสุทธิ์อยู่ภายในเรา” พระคัมภีร์ข้อนี้ได้กำชับให้เราดำเนินชีวิตตามแบบ “คำสอนอันมีหลัก” และรักษาความจริง คริสเตียนจึงต้องระมัดระวังในการดำเนินชีวิตตามคำสอนของพระเจ้า  เพราะไม่เช่นนั้นเราจะพลาดหลงไปจากสัจธรรมความจริงของพระเจ้าได้…

“การเชื่อฟัง” เป็นพื้นฐานในชีวิตคริสเตียนที่สำคัญอย่างยิ่ง เพราะเราเห็นตัวอย่างการไม่เชื่อฟังครั้งแรกในโลกของมนุษย์คู่แรก จึงทำให้ต้องตกอยู่ภายใต้อำนาจของซาตานและความบาป (ปฐก.3) และเห็นถึงตัวอย่างอิทธิพลของการเชื่อฟังของพระเยซูคริสต์ที่ทรงยอมเชื่อฟังจนถึงความมรณา (ฟป.2:8) ซึ่งเป็นเหตุให้คนทั่วโลกได้รับพระพรดังนั้น “การเชื่อฟัง” จึงเป็นเรื่องที่เราจำเป็นต้องให้ความสำคัญอย่าง การเชื่อฟังพระเจ้านำพระพรและชัยชนะมาสู่ชีวิตของคริสเตียน ถ้ามีแต่ความเชื่อแต่ปราศจากการเชื่อฟังก็ไม่มีประโยชน์อะไร แม้แต่มารก็เชื่อพระเจ้าและกลัวจนตัวสั่น (ยก.2.19)  มีคริสเตียนไม่น้อยที่เชื่อพระเจ้าแต่ไม่ยอมจำนนต่อพระองค์  ยอมรับพระเยซูเป็นพระผู้ช่วยให้รอดจากบาป แต่ไม่ยอมรับพระองค์เป็นเจ้าชีวิต คริสเตียนเหล่านั้นยังเป็นเจ้านายเหนือชีวิตตัวเอง ทำตามใจตัวเอง ไม่เชื่อฟังพระเจ้า ชีวิตจึงไม่เกิดผล  มีความสับสน ขาดสันติสุข ขาดพลัง และเป็นหินสดุดของคนเป็นอันมาก ไม่มีสิ่งใดทดแทนการเชื่อฟังได้ พระเจ้าพอพระทัยการเชื่อฟังมากกว่าการถวายเครื่องบูชาใดๆ 1ซมอ.15.22  ดังนั้น การเชื่อฟังพระเจ้าทำให้ทำให้คริสเตียนเจริญก้าวหน้าในชีวิต  1ยน.2.3-4 ผลของการเชื่อฟังเป็นกุญแจสำคัญทำให้คริสเตียนมีชัยชนะ…

ปฐก.1-2 ได้บรรยายให้เราทราบว่า พระเจ้าทรงสร้างโลกอย่างดี ทุกสิ่งสวยงาม อุดมสมบูรณ์และมนุษย์ไม่มีบาปเลย แต่ปัจจุบันเรากลับเห็นว่ามนุษย์เต็มไปด้วยความชั่วร้าย อิจฉาริษยากัน ชิงดีชิงเด่นกัน ฆ่ากัน สภาพธรรมชาติก็เปลี่ยนไป มีภัยธรรมชาติเกิดขึ้นมากมาย มลภาวะเป็นพิษก็มีมาก สิ่งต่างๆ เหล่านี้เกิดขึ้นได้อย่างไร 1. บาปเข้ามาในโลกได้อย่างไร? ดังที่กล่าวมาในตอนต้นแล้วว่า เริ่มแรกนั้นพระเจ้าสร้างสรรพสิ่งล้วนแต่ดี  ทั้งมนุษย์ก็สมบูรณ์ไม่มีบาป  แต่เพราะมนุษย์ไม่เชื่อฟังพระเจ้า  การไม่เชื่อฟังคือความบาป  ทันทีที่มนุษย์ไม่เชื่อฟัง  ความบาปก็ได้เกิดขึ้นในชีวิตมนุษย์และในโลกนี้ 2. ความหมายของบาปตามหลัการพระคัมภีร์ 2.1 การเลือกทำตามใจตนเอง พระเจ้าไม่ได้สร้างมนุษย์ให้เหมือนหุ่นยนต์ที่ไม่มีความรู้สึก  ไม่สามารถคิดหรือตัดสินใจด้วยตนเองได้ แต่พระเจ้าสร้างมนุษย์ให้สามารถติดต่อกันได้ โดยพระองค์ให้แนวทางในการตัดสินใจแก่มนุษย์  และพระองค์คาดหวังให้มนุษย์เลือกเดินตามทางของพระองค์  แต่มนุษย์กลับเลือกที่จะทำตามใจตนเอง  มนุษย์เอาตนเองเป็นใหญ่  และเลือกทำตามใจตนเองนั้นจึงเป็นบาป…

มธ.10:32-33 การรับพระเยซูต่อหน้าคนอื่น คือการเป็นพยานกับผู้อื่นถึงความเชื่อของเราที่มีต่อพระเจ้า จากพระคัมภีร์ข้อนี้เราเห็นความสำคัญของการที่เราต้องเป็นพยานกับผู้อื่น เพราะการเป็นพยานเป็นการแสดงออกของการยอมรับพระเยซูต่อหน้ามนุษย์ถ้าหากเราไม่ยอมรับพระเยซูต่อหน้ามนุษย์พระเยซูก็จะไม่ยอมรับเราต่อหน้าพระเจ้าด้วยเช่นกัน คริสตจักรยุคแรก ๆ เราพบว่าคนที่เป็นคริสเตียนต้องรับการข่มเหงต่าง ๆ นานาบางคนได้รับการข่มเหงจนถึงแก่ชีวิต ก็เพราะเขาไม่ยอมปฏิเสธพระเยซูคริสเตียนในยุคแรกมิได้เป็นคริสเตียนที่อยู่เฉย ๆ แต่เมื่อเชื่อแล้วก็เป็นพยานถึงความเชื่อนั้นด้วยความร้อนรน และผู้มีอำนาจหรือทางราชการในเวลานั้นถือว่าศาสนาคริสต์เป็นศาสนานอกกฎหมายการเป็นพยานเรื่องของพระเยซูคริสต์จึงเป็นการผิดกฎหมายการเป็นพยานของคริสเตียนในสมัยนั้นจึงมีความยากลำบากมากแต่ถึงกระนั้นคริสเตียนในยุคแรกก็ยังยอมพลีชีวิตเพื่อประกาศข่าวประเสริฐ คริสเตียนไทยในปัจจุบันไม่ได้มีปัญหาถูกห้ามการเผยแพร่ศาสนา แต่สำคัญคือเรื่องความอายหรือการกลัวว่าจะไม่ถูกยอมรับในสังคมพระคัมภีร์ข้อดังกล่าวจึงช่วยเราได้มาก ที่จะช่วยให้เรามีความกล้าที่จะเป็นพยานเพราะถ้าเราอายที่จะรับว่าเราเชื่อในพระเยซูพระเยซูเองก็จะอายที่จะยอมรับกับพระเจ้าว่าเราเป็นสาวกของพระองค์ ยังพบว่าสาเหตุส่วนใหญ่ที่คริสเตียนไม่ค่อยเป็นพยานเป็นเพราะ “ไม่รู้ว่าจะเป็นพยานอย่างไร?”  ใน มธ.28:19   การเตรียมตัวให้พร้อมเพื่อเป็นพยานชีวิตและการเป็นพยานพระกิตติคุณของพระเยซูคริสต์เราต้องทำความเข้าใจ “ขั้นตอน” ต่างๆ ดังนี้…